Kemur ekki á óvart og þó...

fjöldi þeirra sem tekin er kemur ekki á óvart, það sem kemur helst á óvart er hversu margir eru yfir hundrað.

Nú er það svo að það er mjög mismunandi hraði sem leyfður er innan höfðuðborgarsvæðisins, 50, 60, 70, og mest 80. Ég keyri frekar mikið og er ekki frá því að hraðinn í Ártúnsbrekku hafi lítið breyst eftir að hafa verið hækkaður í 80, bara mín tilfinning. Vandamálið er að hraðinn breytist einnig lítið eftir að komið er framhjá Grensásvegi, en þar er leyfður lægri hraði, þar þykir eðlilegt að keyra vel yfir hraðamörkum og restina af Miklubraut.

Svo er einnig með götur þar sem leyfður er 50 og 60 km/h hraði og 2 og jafnvel 3 akreinar aðskildar með víravirki eins og sumsstaðar á Miklubraut og fleiri stöðum. Ég var einmitt stoppaður á Miklubraut á rétt rúmlega 80 km/h að kvöldi til, þar sem leyft er 60 km/h, en á daginn keyra þarna nánast allir á 80 km/h, það sem maður lærir er að ef umferðin minnkar þarf að keyra hægar því þá er löggan að mæla !!

Það sem ég er að reyna að segja er að fólk er hætt að bera virðingu fyrir hraðamerkingum vegna þess að þær eru of lágar. Því legg ég til að þar sem eru 2ja og 3ja akreina götur með aðskildar akstursstefnur eins og Miklubraut, Reykjanesbraut, Breiðholtsbraut og Sæbraut verði hraðinn umsvifalaust hækkaður í 80 km/h og síðan tekið hart á þeim sem aka hraðar. Þannig að raunhraði breytist lítið.

Það er svo góð spurning hvað beri að gera við þá sem fara yfir hundrað innan höfuðborgarsvæðisins, sjálfsagt að gera bílinn upptækan svona mánuð eins og skírteinið, og að nýjir ökumenn hafi takmörkuð réttindi við hestafla tölu eða vélarafl per þyngd fyrstu 2 árin.

 

17 ára á 135 km hraða í Ártúnsbrekkunni