Ekki borga Icesave

Icesave málið er einfalt, við eigum ekki að borga. Icesave eru reikningar sem fólk lagði pening inn á í von um skjótfenginn hagnað. Þetta voru reikningar í Bretlandi og Hollandi sem buðu mjög góða ávöxtun, miklu betri en aðrir, og þá er einmitt ástæða til að hafa varann á. Ef eitthvað er of gott til að vera satt, þá er eitthvað gruggugt á bakvið, og menn sem falla fyrir slíku eiga skilið að tapa einhverju.

 

Miklar deilur hafa verið um að við verðum að borga til að sýna traust á íslensku viðskiptalífi. En málið snýst einmitt um það að treysta íslensku atvinnulífi til að leysa sín mál. Það að eitt fyrirtæki fari offari og verði gjaldþrota er eðlilegt í viðskiptum. Þá koma bara önnur í staðinn og fylla skarð þess. Út frá samkeppnissjónarmiðum milli landa er líka ólöglegt að vera með ríkistryggða banka, ef menn ætla að uppfylla skilyrði EES.

 

Ástæða innistæðutryggingasjóðs er til að tryggja það að bankar séu ekki háðir ríkinu er kemur að stærð þeirra og vexti. Þar sem ríki ESB/EES eru misstór og stærri ríki hafa meiri möguleika á að standa að baki stærri banka þá er ríkið samkeppnishamlandi gagnvart löndum þar sem ríkið er minna að vexti. Þess vegna kom þessi innistæðutryggingasjóður til, sem bankarnir borga sjálfir í eftir ákveðnum reglum, stærri bankar af því leiðir stærri sjóður. Það hins vegar var einungis gert ráð fyrir að einn banki myndi lenda í vandræðum eða verða gjaldþrota, ekki var gert ráð fyrir að heilt bankakerfi færi á hliðina.

 

Það var samþykkt í Stjórnmálaályktun á Landsfundi Sjálfstæðisflokksins 25. og 26. júní 2010 "Við segjum NEI við: Löglausum kröfum Breta og Hollendinga í Icesave málinu." Það er ekki hægt að hafa hlutina mikið skýrari en þetta. Þegar Bjarni B. formaður flokksins talar um að eitthvað hafi breyst þá er erfitt að sjá það. Kröfurnar eru enn löglausar. Þó afstaða hans hafi kannski breyst þá er Landsfundur æðsta vald flokksins og er hann að fara gegn ákvörðun þess. Það er mál sem þarf að taka fyrir á næsta Landsfundi.

 

Hver á þá að borga? Og er ekki hagstæðara að semja? Ef menn vilja semja þá er auðvitað hægt að semja um það að kröfuhafar (Icesave aðilar) taki yfir bankann og reyni að vinna sem mest úr verðmætum hans. Nú er rætt um að jafnvel yfir 90% fáist í kröfur, ef svo fer þá er varla hægt að tala um tap aðila. Hvað er svona hagstætt við þennan samning, lægri vextir þ.a. gróði Breta og Hollendinga miðað við fyrri Icesave samning verður minni, og greiðsla okkar lægri. Hvað með gengisáhættu? Nú talar Már seðlabankastjóri um að aðalatriðið sé að aflétta gjaldeyrishöftum, höftum sem aldrei átti að setja í upphafi. Þegar þeim verður aflétt má reikna með einhverri/töluverðri gengislækkun sem síðan gengur hægt til baka, ef menn hafa trú á íslensku viðskiptalífi. Hvað verður Icesave skuldin há þá?

 

Nú um áramótin hækkuðu skattar enn einu sinni hjá vinstri stjórninni til að reyna að ná endum saman! Hvað þarf að hækka skatta mikið þegar á að borga Icesave skuldina, í 50 eða jafnvel 60%. Það verður kannski bara allt tekið og síðan fá menn skammtað eftir þörfum mat og klæði. Líklegt að einhverjir leggi á sig að vinna! Ég vil miklu frekar taka áhættuna af málaferlum, þ.e. ef Bretar og Hollendingar leggja í það að fara í mál þegar hvort eð er yfir 90% eru að skila sér, eða hvað.

 

Það var ágætt sem einn sagði, ef þessi ríkisstjórn hefði tekið þátt í landhelgisdeilunni við Breta á sínum tíma, hefðu menn þakkað fyrir að geta stundað strandveiðar.